"This was a wonderful night! Aside of being an excellent guitarist and singer, he is a brilliant storyteller. The evening ended off with standing ovations."
Blues News, Norway
"Tim Lothar is unquestionably the most influential blues artist in the Nordic countries."
Blues Finland, Finland
"But wait! Here's a guy singing stories from a life lived in the 21st century! He sings about his father, about endless trainrides, drunken women in bars - and of economic bank crises. Things we know about."
Wasser-Prawda, Germany
"I was initially amazed at how quickly drummer Lothar picked up the guitar, but I'm equally blown away by his songwriting and singing. He has a thoroughly modern lyrical approach though the ground he's covering is fairly familiar to blues fans. This is an artist who deserves a bigger audience."
Friday Blues Fix's Top 20 Albums for 2018 (USA) - Tim Lothar, More Stories
"The place was packed and the audience was drinking his words and guitar playing - speechless."
Blues On Stage, Belgium
"it takes a lot - not only to play this music - but also to BE something. Tim Lothar IS his music."
Wasser-Prawda, Germany
“Throughout, Lothar’s guitar work is just amazing and his vocals are excellent, providing just the right amount of sentiment and emotion.”
Blues Bytes, USA
ALBUM- AND LIVE REVIEWS
LIVE REVIEWS
„Schwärzester“ Blueser nördlich von Hamburg - Badisches Tagblatt (Nov. 2018)
Ein Mann und einer Gitarre - Wasser-Prawda Magasin (Oct. 2013)
ALBUM REVIEW - Tim Lothar, More Stories (2018)
Blues-Finland, Finland - October 2018 (finnish)
Blues Bytes, USA - September 2018 (english)
Blues Matters, United Kingdom - August 2018 (english)
Blues News Magazine, Norway - July 2018 (norwegian)
Paris Move Magazine, France - June 2018 (french)
Rootstime.be - May 2018 (flamish)
Rootsville.eu - May 2018 (flamish)
Bluesnews.dk - April 2018 (danish)
Album - Lothar, Nande & Schack, Walk Right In (2018)
Rootstime.be - September 2018 (flamish)
Album - Tim Lothar & Mojo WorKings, Traveling Blues Nights (2017)
Bluesnews.no - May 2017 (norsk)
<< back
Blues-Finland, October 2018
Tim Lothar: More Stories
Uusin levy ”More Stories” täyttyy matkakertomuksista, tunnelmista ja pistämättömästä muusikontyöstä. Tanskalainen patistaa tien päälle kuin Jack Kerouac konsanaan.
Tanskalainen Tim Lothar kuuluu kiistämättä vaikuttavimpiin bluesartisteihin Pohjoismaissa. Lotharin upea taival jatkuu albumilla ”More Stories”.
Viimeisimmän levynsä juutti teki soolona ja aitoon bluestyyliin. Koko materiaali äänitettiin – vähän vaikkapa Lightnin’ Hopkinsin tyyliin – kahdella mikrofonilla: yksi mikki laululle ja yksi akustiselle kitaralle. ”Goodnight Irene” -traditionaalia lukuun ottamatta laulut ovat Lotharin omia.
Harvoin saat käteesi blueslevyn, jonka 16 kappaleesta kuusi on lyhkäisiä välisoittoja. Sellainen on ”More Stories”; pienillä tunnelmapaloilla Lothar luo jännitettä, odotusta ja kokonaisuuden vaikutelmaa.
Timin reitti bluesiin on jännä. Vietettyään hyvän aikaa rumpupatterin takana häntä alkoi haluttaa perehtyä perinteiseen bluesiin. Vuoden 2006 paikkeilla hän tuumasi kitaran olevan avaimen bluesmaailman avartamiseen. Sopii lyödä veikkaa, että kaveri on itsekin yllättynyt monta kertaa siitä, mitä kitara on hänelle ja yleisölle antanut. Kun vanhan patteristin pistämätön rytmiikka yhdistyy näppäryyteen ja seikkailunhaluun, ovat tulokset vavahduttavia.
Levy ”More Stories” näyttää toteen, kuinka hyvin Tim Lothar on sisäistänyt perinnebluesin eri haaroja. ”Here and Gone Again” tuo sotia edeltävän ajan musiikkivaikutelman, niin sanotun pre-war bluesin, tähän päivään. ”The Coward” taas edustaa tanskalaista tulkintaa Pohjois-Mississipin mäkiseudun bluesista: yhden soinnun/kuvion junnauksesta olisi R.L. Burnsidekin kateellinen.
Nautintoaineista laulaminen kuuluu bluesiin kuin nenä naamaan. Huoletonta hedonismia tihkuu ”Coffee and Wine” – kertoja ei vaihtoehtolitkuja kelpuuta, vaan kunnon mokkaa ja viipyilevää punkkua sen olla pitää! Lumoava ”There Is Only Now” ponnahtaa sekin esiin. Siinä bluesilmaisu saa kaverikseen popsuuntausta, jopa laulaja-lauluntekijäfiilistä vaikka Leonard Cohenin tapaan.
Tekstejä hallitsevat hetkeen tarttuminen, tunnelmakuvat ja erityisesti matkanteko. Kappaleilla ”Railroad King” ja ”Another Train Song” tehdään junareissua. Varsinkin viimeksi mainitulla Lothar viestittää liikkumisen himoa, joka hänellä oireilee levottomana kipuiluna: ”This restless pain, because the train has called my name.”
Matkaa ajassa ja paikassa
Lothar kertoilee silloin tällöin tarinaa ensimmäisestä ’kohtaamisestaan’ Robert Johnsonin kanssa. Hän sanoo aikoinaan mietiskelleensä, ketkä kaksi kitaristia Johnsonin tallenteilla soittivat. Nyt hän on itse yhden miehen duo vailla vertaa.
Tunne, eläytyminen ja intensiteetti kuvailevat Lotharin musiikkia. Hän tuntuu aidosti jopa repivän itsensä – ja silti vallitseva vaikutelma on myönteisyys. Laulajana Lothar on edistynyt huimasti. Kun nuorehko laulaja alkaa löytää ääntään, on aina vaarana, että innostus vie ylitulkintaan. Laulussa Lothar käy siinä rajoilla, mutta pystyy pitämään itsensä vaivaannuttavan paremmalla puolella. Vähemmälläkin värisyttelyllä olisi tosin pärjätty.
Vaikka albumi nojaa vahvasti perinteisiin, se pystyy välttämään liiat kliseet. Tiettyjen kuvioiden ja käänteiden tuttuus sen sijaan rakentaa kivasti sillan tästä päivästä eiliseen. Lothar matkailee niin ajassa kuin paikassa.
Sitä, mitä ”On the Road” oli Jack Kerouacille, on ”More Stories” Tim Lotharille. Matkaaminen ja liikkuminen ovat välttämättömyyksiä, ja vaikka kiva määränpää löytyisikin, ei saa jäädä aloilleen. Lothar tuskin kirjataan historiaan sellaisena uranuurtajana kuin Kerouac. Surullisina aikoina (Aretha Franklin, Otis Rush) on kuitenkin syytä muistaa, että suurista artisteista kannattaa nauttia silloin, kun he ovat keskuudessamme ja parhaimmillaan.
PASI TUOMINEN
<< back
Blues-Finland, October 2018
Tim Lothar: More Stories
Uusin levy ”More Stories” täyttyy matkakertomuksista, tunnelmista ja pistämättömästä muusikontyöstä. Tanskalainen patistaa tien päälle kuin Jack Kerouac konsanaan.
Tanskalainen Tim Lothar kuuluu kiistämättä vaikuttavimpiin bluesartisteihin Pohjoismaissa. Lotharin upea taival jatkuu albumilla ”More Stories”.
Viimeisimmän levynsä juutti teki soolona ja aitoon bluestyyliin. Koko materiaali äänitettiin – vähän vaikkapa Lightnin’ Hopkinsin tyyliin – kahdella mikrofonilla: yksi mikki laululle ja yksi akustiselle kitaralle. ”Goodnight Irene” -traditionaalia lukuun ottamatta laulut ovat Lotharin omia.
Harvoin saat käteesi blueslevyn, jonka 16 kappaleesta kuusi on lyhkäisiä välisoittoja. Sellainen on ”More Stories”; pienillä tunnelmapaloilla Lothar luo jännitettä, odotusta ja kokonaisuuden vaikutelmaa.
Timin reitti bluesiin on jännä. Vietettyään hyvän aikaa rumpupatterin takana häntä alkoi haluttaa perehtyä perinteiseen bluesiin. Vuoden 2006 paikkeilla hän tuumasi kitaran olevan avaimen bluesmaailman avartamiseen. Sopii lyödä veikkaa, että kaveri on itsekin yllättynyt monta kertaa siitä, mitä kitara on hänelle ja yleisölle antanut. Kun vanhan patteristin pistämätön rytmiikka yhdistyy näppäryyteen ja seikkailunhaluun, ovat tulokset vavahduttavia.
Levy ”More Stories” näyttää toteen, kuinka hyvin Tim Lothar on sisäistänyt perinnebluesin eri haaroja. ”Here and Gone Again” tuo sotia edeltävän ajan musiikkivaikutelman, niin sanotun pre-war bluesin, tähän päivään. ”The Coward” taas edustaa tanskalaista tulkintaa Pohjois-Mississipin mäkiseudun bluesista: yhden soinnun/kuvion junnauksesta olisi R.L. Burnsidekin kateellinen.
Nautintoaineista laulaminen kuuluu bluesiin kuin nenä naamaan. Huoletonta hedonismia tihkuu ”Coffee and Wine” – kertoja ei vaihtoehtolitkuja kelpuuta, vaan kunnon mokkaa ja viipyilevää punkkua sen olla pitää! Lumoava ”There Is Only Now” ponnahtaa sekin esiin. Siinä bluesilmaisu saa kaverikseen popsuuntausta, jopa laulaja-lauluntekijäfiilistä vaikka Leonard Cohenin tapaan.
Tekstejä hallitsevat hetkeen tarttuminen, tunnelmakuvat ja erityisesti matkanteko. Kappaleilla ”Railroad King” ja ”Another Train Song” tehdään junareissua. Varsinkin viimeksi mainitulla Lothar viestittää liikkumisen himoa, joka hänellä oireilee levottomana kipuiluna: ”This restless pain, because the train has called my name.”
Matkaa ajassa ja paikassa
Lothar kertoilee silloin tällöin tarinaa ensimmäisestä ’kohtaamisestaan’ Robert Johnsonin kanssa. Hän sanoo aikoinaan mietiskelleensä, ketkä kaksi kitaristia Johnsonin tallenteilla soittivat. Nyt hän on itse yhden miehen duo vailla vertaa.
Tunne, eläytyminen ja intensiteetti kuvailevat Lotharin musiikkia. Hän tuntuu aidosti jopa repivän itsensä – ja silti vallitseva vaikutelma on myönteisyys. Laulajana Lothar on edistynyt huimasti. Kun nuorehko laulaja alkaa löytää ääntään, on aina vaarana, että innostus vie ylitulkintaan. Laulussa Lothar käy siinä rajoilla, mutta pystyy pitämään itsensä vaivaannuttavan paremmalla puolella. Vähemmälläkin värisyttelyllä olisi tosin pärjätty.
Vaikka albumi nojaa vahvasti perinteisiin, se pystyy välttämään liiat kliseet. Tiettyjen kuvioiden ja käänteiden tuttuus sen sijaan rakentaa kivasti sillan tästä päivästä eiliseen. Lothar matkailee niin ajassa kuin paikassa.
Sitä, mitä ”On the Road” oli Jack Kerouacille, on ”More Stories” Tim Lotharille. Matkaaminen ja liikkuminen ovat välttämättömyyksiä, ja vaikka kiva määränpää löytyisikin, ei saa jäädä aloilleen. Lothar tuskin kirjataan historiaan sellaisena uranuurtajana kuin Kerouac. Surullisina aikoina (Aretha Franklin, Otis Rush) on kuitenkin syytä muistaa, että suurista artisteista kannattaa nauttia silloin, kun he ovat keskuudessamme ja parhaimmillaan.
PASI TUOMINEN
<< back
<< back
Blues Bytes, September 2108
Tim Lothar: More Stories
Danish singer/songwriter/guitarist Tim Lothar issued Stories in late 2012, a warm and personal release which consisted of a dozen songs taken from his life and personal experiences. After five years, Lothar has released a sequel, naturally entitled More Stories. Again, these songs are taken from personal experience or personal reflections on life and, as previously, Lothar’s acoustic guitar work and strong and confident vocals are spot on.
The album was recorded live in the studio and really has the feel of a live recording, with Lothar placing six different musical interludes within the set, all of which are stylistically diverse instrumentals, each varying in tempo and setting the scene for the songs to follow. Lothar wrote eight of the nine songs, which address fairly common blues themes, though not always in the traditional manner.
The opening song, “Here And Gone Again,” paints a vivid picture of the ‘restless soul” of the traveling blues man……”Just like a rolling stone/I am bound to move on.” “There Is Only Now” has a bit of a European/Gypsy feel via Lothar’s finger picking, but the lively “Railroad King” is a train song that will bring a smile to listeners’ faces.
Lothar also addresses the complications of relationships on several tracks. The somber “Nothing Here Will Be The Same” describes a woman taking on a new life and what she’s leaving behind, while “The Coward” is the account of a man clandestinely doing the same thing, and “Crippled Heart” is about the perils of one falling in love with a broken spirit.
“Another Train Song” is, indeed, another train song, but with a humorous twist on the traveling blues man’s life, thanks to Lothar’s clever lyrics. The cheerful “Coffee And Wine” is cut from the same cloth with playful lyrics about two kindred spirits. The album’s lone cover, Lead Belly’s “Goodnight Irene,” is taken at a understated, contemplative pace which differs from the original, and most other versions heard over the years, and the album closes, appropriately, with the wistful “Fare Well,” as Lothar signs off.
More Stories is another excellent effort from Tim Lothar, whose unique approach to acoustic blues, combining traditional playing with a modern lyrical approach, bodes well for his future endeavors. It has been very enjoyable to watch his development as a guitarist, singer, and composer over the past few years and it will be interesting to hear what happens next.
Graham Clarke
<< back
Blues Bytes, September 2108
Tim Lothar: More Stories
Danish singer/songwriter/guitarist Tim Lothar issued Stories in late 2012, a warm and personal release which consisted of a dozen songs taken from his life and personal experiences. After five years, Lothar has released a sequel, naturally entitled More Stories. Again, these songs are taken from personal experience or personal reflections on life and, as previously, Lothar’s acoustic guitar work and strong and confident vocals are spot on.
The album was recorded live in the studio and really has the feel of a live recording, with Lothar placing six different musical interludes within the set, all of which are stylistically diverse instrumentals, each varying in tempo and setting the scene for the songs to follow. Lothar wrote eight of the nine songs, which address fairly common blues themes, though not always in the traditional manner.
The opening song, “Here And Gone Again,” paints a vivid picture of the ‘restless soul” of the traveling blues man……”Just like a rolling stone/I am bound to move on.” “There Is Only Now” has a bit of a European/Gypsy feel via Lothar’s finger picking, but the lively “Railroad King” is a train song that will bring a smile to listeners’ faces.
Lothar also addresses the complications of relationships on several tracks. The somber “Nothing Here Will Be The Same” describes a woman taking on a new life and what she’s leaving behind, while “The Coward” is the account of a man clandestinely doing the same thing, and “Crippled Heart” is about the perils of one falling in love with a broken spirit.
“Another Train Song” is, indeed, another train song, but with a humorous twist on the traveling blues man’s life, thanks to Lothar’s clever lyrics. The cheerful “Coffee And Wine” is cut from the same cloth with playful lyrics about two kindred spirits. The album’s lone cover, Lead Belly’s “Goodnight Irene,” is taken at a understated, contemplative pace which differs from the original, and most other versions heard over the years, and the album closes, appropriately, with the wistful “Fare Well,” as Lothar signs off.
More Stories is another excellent effort from Tim Lothar, whose unique approach to acoustic blues, combining traditional playing with a modern lyrical approach, bodes well for his future endeavors. It has been very enjoyable to watch his development as a guitarist, singer, and composer over the past few years and it will be interesting to hear what happens next.
Graham Clarke
<< back
<< back
Blues Matters, August 2108
Tim Lothar: More Stories
Although this is a studio album, it is structured almost like a live album and it was in fact recorded live in the studio.
It opens with the first of six “interludes” interspersed among the longer tracks, a short simple guitar instrumental reminiscent of a guitarist limbering up his fingers, and the closing, wistful, and apt Fare Well opens with the line “it is time for me to go, I hope you enjoyed the show”.
For some too, that might seem a little reminiscent of the great Bahaman guitar maverick Joseph Spence, whom Tim does evoke in his playing on his cover of Leadbelly’s traditional song ‘Goodnight Irene’.
As that last statement suggests, Tim himself is an excellent guitar player; he has a very nice line in vintage slide guitar styles, and he has a lovely, warm singing voice – you would certainly never guess that he is not a native English speaker.
He was born in Denmark and spent a quarter of a century as a drummer, before switching to acoustic guitar and making Cut To The Bone his very well-received debut album in 2006.
Though most of the tracks fall easily into a blues bag, a couple – like There Is Only Now, with the faintest of touches of Spanish sounds or the almost Leonard Cohen sound of Nothing Here Will Be The Same – don’t.
That should not spoil anyone’s appreciation of this very enjoyable release, but if you think it might take a listen to Railroad King, the subtly boogying The Coward, or the catchy Coffee And Wine.
They’ll allay your fears, but what the heck! Just give the whole thing a listen…
NORMAN DARWEN
<< back
Blues Matters, August 2108
Tim Lothar: More Stories
Although this is a studio album, it is structured almost like a live album and it was in fact recorded live in the studio.
It opens with the first of six “interludes” interspersed among the longer tracks, a short simple guitar instrumental reminiscent of a guitarist limbering up his fingers, and the closing, wistful, and apt Fare Well opens with the line “it is time for me to go, I hope you enjoyed the show”.
For some too, that might seem a little reminiscent of the great Bahaman guitar maverick Joseph Spence, whom Tim does evoke in his playing on his cover of Leadbelly’s traditional song ‘Goodnight Irene’.
As that last statement suggests, Tim himself is an excellent guitar player; he has a very nice line in vintage slide guitar styles, and he has a lovely, warm singing voice – you would certainly never guess that he is not a native English speaker.
He was born in Denmark and spent a quarter of a century as a drummer, before switching to acoustic guitar and making Cut To The Bone his very well-received debut album in 2006.
Though most of the tracks fall easily into a blues bag, a couple – like There Is Only Now, with the faintest of touches of Spanish sounds or the almost Leonard Cohen sound of Nothing Here Will Be The Same – don’t.
That should not spoil anyone’s appreciation of this very enjoyable release, but if you think it might take a listen to Railroad King, the subtly boogying The Coward, or the catchy Coffee And Wine.
They’ll allay your fears, but what the heck! Just give the whole thing a listen…
NORMAN DARWEN
<< back
<< back
Blues News Norway, July 2108
Tim Lothar: More Stories
Nakent, personlig og melankolsk
Den flotte danske artisten Tim Lothar deltar, foruten å være soloartist, i diverse bluesprosjekter, også et med norsk vinkling (Scandinavian Blues and Roots Revue). Men her er han alene. Mutters alene. Med et par gitarer, to mikrofoner og et knippe egenskrevne låter, samt en vakker tolkning av “Goodnight Irene”. Alt spilt inn live i studio, nakent, personlig og melankolsk.
Tematisk er tog et gjennomgående tema. Avskjeder. Alltid videre. Og ofte er det regn. Underliggende mer enn aner vi en sårhet. Ensomhet? Rotløshet? Men noen mer uptempo og litt muntrere sanger tar oss litt opp i lyset og godværet. Likevel oppsummeres vel albumet i åpningslåta “Here and Gone Again”: “Here today. Tomorrow I’ll Be Gone. That’s the story of my life”. Gitarmessig veksler Lothar mellom fingerpicking- og slidegitarteknikk, men ikke av den bastante, rytmiske delta-sliden. Referanser gitarmessig bør kunne være salige John Fahey og innimellom Ry Cooder. På “Another Train Song” hører jeg igjen tidlig Tampa Red, og på det flotte avslutningssporet “Fare Well” har Lothar så og si planket Mississippi John Hurt sin “Pay Day”. Men her er han i beste bluestradisjon, en låner litt her og stjeler litt der. De fleste av Robert Johnsons 29 sanger har mer og mindre klare referanser til eldre blueslåter.
For å bevise at han er fullverdig gitarist har den omskolerte trommeslager Lothar lagt inn små gitarsnutter, interlude, mellom en del av låtene. Vokalmessig fremfører Lothar sine fortellinger med troverdighet. “More stories” er en oppfølger til “Stories” som kom i 2012, og for meg må det gjerne komme en “Even More Stories”.
Fortsett reisen, Tim.
Frank Martinsen
<< back
Blues News Norway, July 2108
Tim Lothar: More Stories
Nakent, personlig og melankolsk
Den flotte danske artisten Tim Lothar deltar, foruten å være soloartist, i diverse bluesprosjekter, også et med norsk vinkling (Scandinavian Blues and Roots Revue). Men her er han alene. Mutters alene. Med et par gitarer, to mikrofoner og et knippe egenskrevne låter, samt en vakker tolkning av “Goodnight Irene”. Alt spilt inn live i studio, nakent, personlig og melankolsk.
Tematisk er tog et gjennomgående tema. Avskjeder. Alltid videre. Og ofte er det regn. Underliggende mer enn aner vi en sårhet. Ensomhet? Rotløshet? Men noen mer uptempo og litt muntrere sanger tar oss litt opp i lyset og godværet. Likevel oppsummeres vel albumet i åpningslåta “Here and Gone Again”: “Here today. Tomorrow I’ll Be Gone. That’s the story of my life”. Gitarmessig veksler Lothar mellom fingerpicking- og slidegitarteknikk, men ikke av den bastante, rytmiske delta-sliden. Referanser gitarmessig bør kunne være salige John Fahey og innimellom Ry Cooder. På “Another Train Song” hører jeg igjen tidlig Tampa Red, og på det flotte avslutningssporet “Fare Well” har Lothar så og si planket Mississippi John Hurt sin “Pay Day”. Men her er han i beste bluestradisjon, en låner litt her og stjeler litt der. De fleste av Robert Johnsons 29 sanger har mer og mindre klare referanser til eldre blueslåter.
For å bevise at han er fullverdig gitarist har den omskolerte trommeslager Lothar lagt inn små gitarsnutter, interlude, mellom en del av låtene. Vokalmessig fremfører Lothar sine fortellinger med troverdighet. “More stories” er en oppfølger til “Stories” som kom i 2012, og for meg må det gjerne komme en “Even More Stories”.
Fortsett reisen, Tim.
Frank Martinsen
<< back
<< back
Paris Move Magazine, France, June 2108
Tim Lothar: More Stories
Tim Lothar nous arrive avec un nouvel opus en droite ligne des enregistrements faits ‘à la maison’, avec bouts de ficelle et amplis posés sur de vieilles caisses en bois, comme dans le Delta, bien avant les ravages du numérique et des nouvelles technologies. C’est dire combien l’album respire l’authentique….!
Avec Tim Lothar vous êtes prévenu dès le titre de l’album, qui annonce la couleur: ‘More Stories’. L’homme à la casquette vous interprète toute une série de bons vieux blues sous forme de petites histoires (10), entrecoupées ici et là de petits instrumentaux qu’il appelle ‘interlude’ (au nombre de 6). Ecoutez ‘Railroad King’ ou ‘The Coward’, et vous aurez quasi l’impression que vous avez là, entre les oreilles, une version restaurée d’un original d’on ne sait plus qui, tellement cela date. C’est poisseux et boueux comme les chemins du Delta après la pluie, tandis qu’assis sur les terrasses, de vieux bluesmen chantent l’amour, les femmes et ce monde si dur qui les entourent. Tim Lothar chante et joue avec un tel cœur que cela vous file le bourdon et l’envie de reprendre l’avion pour aller passer un bon moment dans le Delta. Sensations assurées, car Tim Lothar est comme ces vieux bluesmen, seul sur sa terrasse pendant que vous passez devant sa bicoque, marchant sous la pluie. Et seul sur sa terrasse comme sur scène, ça l’fait, et grave.
Difficile de faire ressortir un ou plusieurs titres de cet album tant l’ensemble sonne comme une belle rétrospective du Delta blues dont on aurait retrouvé et nettoyé les versions originales pour en faire une compil pour amoureux du blues comme pour collectionneurs avertis. Et puis les amoureux de Calvin Russell ressentiront des frissons à l’écoute de ‘There is only now’, chanson dont le rythme, les mots, le phrasé, vibrent à la manière de Calvin. Sans la gorge remplie de cailloux de Calvin, mais avec la même sensibilité à fleur de peau. Un grand moment.
‘More Stories’, un album superbe, un album aux teintes sépias (à l’instar de la couleur du digipack) dans la lignée des précédents opus de Tim Lothar. Un énorme Coup de Cœur!
Frankie Bluesy Pfeiffer
<< back
Paris Move Magazine, France, June 2108
Tim Lothar: More Stories
Tim Lothar nous arrive avec un nouvel opus en droite ligne des enregistrements faits ‘à la maison’, avec bouts de ficelle et amplis posés sur de vieilles caisses en bois, comme dans le Delta, bien avant les ravages du numérique et des nouvelles technologies. C’est dire combien l’album respire l’authentique….!
Avec Tim Lothar vous êtes prévenu dès le titre de l’album, qui annonce la couleur: ‘More Stories’. L’homme à la casquette vous interprète toute une série de bons vieux blues sous forme de petites histoires (10), entrecoupées ici et là de petits instrumentaux qu’il appelle ‘interlude’ (au nombre de 6). Ecoutez ‘Railroad King’ ou ‘The Coward’, et vous aurez quasi l’impression que vous avez là, entre les oreilles, une version restaurée d’un original d’on ne sait plus qui, tellement cela date. C’est poisseux et boueux comme les chemins du Delta après la pluie, tandis qu’assis sur les terrasses, de vieux bluesmen chantent l’amour, les femmes et ce monde si dur qui les entourent. Tim Lothar chante et joue avec un tel cœur que cela vous file le bourdon et l’envie de reprendre l’avion pour aller passer un bon moment dans le Delta. Sensations assurées, car Tim Lothar est comme ces vieux bluesmen, seul sur sa terrasse pendant que vous passez devant sa bicoque, marchant sous la pluie. Et seul sur sa terrasse comme sur scène, ça l’fait, et grave.
Difficile de faire ressortir un ou plusieurs titres de cet album tant l’ensemble sonne comme une belle rétrospective du Delta blues dont on aurait retrouvé et nettoyé les versions originales pour en faire une compil pour amoureux du blues comme pour collectionneurs avertis. Et puis les amoureux de Calvin Russell ressentiront des frissons à l’écoute de ‘There is only now’, chanson dont le rythme, les mots, le phrasé, vibrent à la manière de Calvin. Sans la gorge remplie de cailloux de Calvin, mais avec la même sensibilité à fleur de peau. Un grand moment.
‘More Stories’, un album superbe, un album aux teintes sépias (à l’instar de la couleur du digipack) dans la lignée des précédents opus de Tim Lothar. Un énorme Coup de Cœur!
Frankie Bluesy Pfeiffer
<< back
<< back
Rootstime.be, May 2108
Tim Lothar: More Stories
Zoals inmiddels genoegzaam gekend is Tim Lothar één van onze favoriete bluesartiesten. Met een gezonde regelmaat brengt de man nieuwe, uitstekende, platen op de markt. Deze “More Stories” is zoals de titel al laat vermoeden eerder een vervolg op het in 2012 uitgebrachte album “Stories” dan dat het raakvlakken heeft met zijn vorige albums die eerder als samenwerkingen mogen bestempeld worden. Uit de release die hij uitbracht met Mojo Workings vorig jaar krijgen we hier wel een andere versie te horen van het fenomenale “There Is Only Now”. Dat nummer is tegelijk ook het absolute hoogtepunt op deze uitgave die uit niet minder dan 16 nummers bestaat !
Naar goede gewoonte werd het merendeel van de nummers door Tim zelf geschreven, enkel de folk klassieker “Goodnight Irene” is uiteraard niet van zijn hand. De arrangementen hierbij dan weer wel. Lothar zingt alweer beklijvend en hij begeleidt zichzelf grandioos op akoestische gitaar en dobro. Er figureren trouwens 6 “Interlude” nummers op die dan weer als mijmerend of expressief kunnen beschreven worden maar toch eerder als overgangsmuziek klinken. En het zijn net die mijmerende, zeg maar meditatieve, instrumentale nummers die het algemene karakter van de plaat accentueren. Dat karakter situeert zich vooral in de rusteloze aard van de auteur ervan.
De muzikant die steeds onderweg of op reis is om zijn muzikale verhalen ten berde te brengen. De, ja toch wel, aangrijpende muziek maken van deze intieme plaat dat je haast deelgenoot gaat worden van zijn onrustige ziel. Die intimiteit situeert zich ook in de opname waarbij je Tim’s vingers over de snaren hoort en haast voelt glijden. De eenzaamheid en zijn vele reizen lijken zwaar beginnen door te wegen getuige de titels en inhoud van songs als “Here And Gone Again”, “Another Train Song” en “Fare Well” om het maar bij deze drie te houden. Verhalende plaat dus maar van een artiest die, haast als geen ander, zijn ervaringen weet om te zetten in een aangename luisterplaat. Fans van zijn vroegere werk weten wat dit wil zeggen: melancholisch en opnieuw kwaliteitsvol!
Luc Meert
<< back
Rootstime.be, May 2108
Tim Lothar: More Stories
Zoals inmiddels genoegzaam gekend is Tim Lothar één van onze favoriete bluesartiesten. Met een gezonde regelmaat brengt de man nieuwe, uitstekende, platen op de markt. Deze “More Stories” is zoals de titel al laat vermoeden eerder een vervolg op het in 2012 uitgebrachte album “Stories” dan dat het raakvlakken heeft met zijn vorige albums die eerder als samenwerkingen mogen bestempeld worden. Uit de release die hij uitbracht met Mojo Workings vorig jaar krijgen we hier wel een andere versie te horen van het fenomenale “There Is Only Now”. Dat nummer is tegelijk ook het absolute hoogtepunt op deze uitgave die uit niet minder dan 16 nummers bestaat !
Naar goede gewoonte werd het merendeel van de nummers door Tim zelf geschreven, enkel de folk klassieker “Goodnight Irene” is uiteraard niet van zijn hand. De arrangementen hierbij dan weer wel. Lothar zingt alweer beklijvend en hij begeleidt zichzelf grandioos op akoestische gitaar en dobro. Er figureren trouwens 6 “Interlude” nummers op die dan weer als mijmerend of expressief kunnen beschreven worden maar toch eerder als overgangsmuziek klinken. En het zijn net die mijmerende, zeg maar meditatieve, instrumentale nummers die het algemene karakter van de plaat accentueren. Dat karakter situeert zich vooral in de rusteloze aard van de auteur ervan.
De muzikant die steeds onderweg of op reis is om zijn muzikale verhalen ten berde te brengen. De, ja toch wel, aangrijpende muziek maken van deze intieme plaat dat je haast deelgenoot gaat worden van zijn onrustige ziel. Die intimiteit situeert zich ook in de opname waarbij je Tim’s vingers over de snaren hoort en haast voelt glijden. De eenzaamheid en zijn vele reizen lijken zwaar beginnen door te wegen getuige de titels en inhoud van songs als “Here And Gone Again”, “Another Train Song” en “Fare Well” om het maar bij deze drie te houden. Verhalende plaat dus maar van een artiest die, haast als geen ander, zijn ervaringen weet om te zetten in een aangename luisterplaat. Fans van zijn vroegere werk weten wat dit wil zeggen: melancholisch en opnieuw kwaliteitsvol!
Luc Meert
<< back
<< back
Rootsville.eu, May 2108
Tim Lothar: More Stories
Tim Lothar is een bluesman, geboren en getogen in Denemarken, in de buurt van Fredrikshaven. Ooit , eigenlijk in een vorig leven , was hij de drummer van de geweldige band Lightnin’ Moe. Maar achter de drummer schuilde een zeer begenadigde gitarist en vooral een man met een groot hart voor de Amerikaanse Delta Blues.
Ik weet nog dat ik ooit bij één van zijn optredens schreef, dat Tim Lothar een ziel had die zo zwart zag als steenkool en dezelfde bezieling voelde voor de muziek die hij bracht als zijn collega's uit de Delta. Jaren nadien en het het beluisteren van zijn nieuwste schijf “More Memories” , is deze tekst nog steeds van toepassing.
Ondertussen is Tim al bezig aan zijn 7de cd, al dan niet solo of met begeleiding van onder andere: Mojo Workings, Holger Hobo Daub of Peter Nande. Al zijn platen zijn parels in het genre, geloof mij vrij. Met deze nieuwste breit hij een vervolg aan zijn “Stories” uit 2012. 15 eigen geschreven songs die verhalen over het echte leven. Er zit slechts één uitzondering tussen en dat is de traditional ‘Goodnight Irene’, door iedereen wel gekend, maar waar hij toch zijn eigen twist weet aan te geven.
De andere 15 nummers zijn Delta bluesparels van de bovenste plank. Ballads afgewisseld met wat meer ritmische nummers die het geheel volledig maken. Nog even op te merken dat de plaat volledig live werd opgenomen met twee microfoons, men hoort zowaar Tim’s vingers over de snaren schuiven…
Mooie schijf voor de liefhebbers van het genre, Deltablues uit het Hoge Noorden.
<< back
Rootsville.eu, May 2108
Tim Lothar: More Stories
Tim Lothar is een bluesman, geboren en getogen in Denemarken, in de buurt van Fredrikshaven. Ooit , eigenlijk in een vorig leven , was hij de drummer van de geweldige band Lightnin’ Moe. Maar achter de drummer schuilde een zeer begenadigde gitarist en vooral een man met een groot hart voor de Amerikaanse Delta Blues.
Ik weet nog dat ik ooit bij één van zijn optredens schreef, dat Tim Lothar een ziel had die zo zwart zag als steenkool en dezelfde bezieling voelde voor de muziek die hij bracht als zijn collega's uit de Delta. Jaren nadien en het het beluisteren van zijn nieuwste schijf “More Memories” , is deze tekst nog steeds van toepassing.
Ondertussen is Tim al bezig aan zijn 7de cd, al dan niet solo of met begeleiding van onder andere: Mojo Workings, Holger Hobo Daub of Peter Nande. Al zijn platen zijn parels in het genre, geloof mij vrij. Met deze nieuwste breit hij een vervolg aan zijn “Stories” uit 2012. 15 eigen geschreven songs die verhalen over het echte leven. Er zit slechts één uitzondering tussen en dat is de traditional ‘Goodnight Irene’, door iedereen wel gekend, maar waar hij toch zijn eigen twist weet aan te geven.
De andere 15 nummers zijn Delta bluesparels van de bovenste plank. Ballads afgewisseld met wat meer ritmische nummers die het geheel volledig maken. Nog even op te merken dat de plaat volledig live werd opgenomen met twee microfoons, men hoort zowaar Tim’s vingers over de snaren schuiven…
Mooie schijf voor de liefhebbers van het genre, Deltablues uit het Hoge Noorden.
<< back
<< back
Bluesnews.dk, April 2108
Anmeldelse: Tim Lothar: More Stories - Jakob Wandam
Efter duo-pladen Blues from the North (2016) med Holger HoBo Daub og live-albummet med Mojo Workings, Traveling blues nights (2017), er Tim Lothar tilbage med en ny solo-plade, More stories. Som titlen antyder, kan albummet betragtes som en opfølger til Stories, der udkom i 2012.
Lige som på Stories har Tim Lothar været helt alene om indspilningen, og han har også skrevet alle numrene med undtagelse af folkemelodien ”Goodnight Irene”, der første gang blev indspillet af Leadbelly i 1933. Lothar synger og akkompagnerer sig selv på akustisk guitar eller dobro.
Det er snart svært at sige, om det er stemmen eller guitarspillet, der er mest udtryksfuldt. Tim Lothar er ingen Howlin’ Wolf eller for den sags skyld Thorbjørn Risager; hans vokale kvaliteter ligger ikke i slagkraften, men i stemmens skrøbelighed og enestående klang.
Tim Lothars strengespil bliver bedre med hver pladeudgivelse. Hans greb om country bluesens forskellige udtryksformer er forbilledligt, og især med de seks små instrumentale ”interludes,” der afbryder sangene, viser han desuden, at han ikke er bange for at udfordre grænserne og inddrage andre stilarter – uden at musikken nogensinde mister sin bluesfornemmelse. Det er smuk og gribende musik af nærmest meditativ karakter, som demonstrerer alsidigheden i Tim Lothars spil.
More stories en intim og nøgen plade. Som lytter er man helt tæt på; man kan virkelig høre Tim Lothars fingre på strengene, og vokalen er rå og upoleret, som sad man direkte over for ham. Indimellem føler man næsten, at man invaderer hans intimsfære.
Men Tim Lothar har naturligvis selv inviteret os til at dele hans smukke, personlige sange med ham. Og som altid, fristes man til at sige, er det en udsøgt fornøjelse.
Tim Lothar tilbringer en stor del af sin tid på landevejene, eller rettere på sporvejene, og mange af hans sange handler om livet som rejsende bluesmand og jernbanen, der trækker. ”Here and gone again”, ”Railroad king”, ”Nothing here will be the same” og ”Another train song” behandler alle dette tema fra forskellige vinkler.
Der er naturligvis også sange om kærlighed og forelskelse, og ”There is only now”, der har noget middelhavsstemning over sig, er simpelthen noget af det smukkeste, Tim Lothar har skrevet.
More stories er en afdæmpet og indadskuende plade, men der er også mere muntre øjeblikke. ”Coffee and wine” er nok den mest letbenede sang på albummet, og den er med til skabe dynamik i lydbilledet.
Alt i alt må More stories siges at være endnu et fremragende udspil fra Tim Lothars hånd. Måske lidt mere melankolsk, end vi er vant til at høre ham, men smukt, rørende og fuldt af musikalsk overskud.
<< back
Bluesnews.dk, April 2108
Anmeldelse: Tim Lothar: More Stories - Jakob Wandam
Efter duo-pladen Blues from the North (2016) med Holger HoBo Daub og live-albummet med Mojo Workings, Traveling blues nights (2017), er Tim Lothar tilbage med en ny solo-plade, More stories. Som titlen antyder, kan albummet betragtes som en opfølger til Stories, der udkom i 2012.
Lige som på Stories har Tim Lothar været helt alene om indspilningen, og han har også skrevet alle numrene med undtagelse af folkemelodien ”Goodnight Irene”, der første gang blev indspillet af Leadbelly i 1933. Lothar synger og akkompagnerer sig selv på akustisk guitar eller dobro.
Det er snart svært at sige, om det er stemmen eller guitarspillet, der er mest udtryksfuldt. Tim Lothar er ingen Howlin’ Wolf eller for den sags skyld Thorbjørn Risager; hans vokale kvaliteter ligger ikke i slagkraften, men i stemmens skrøbelighed og enestående klang.
Tim Lothars strengespil bliver bedre med hver pladeudgivelse. Hans greb om country bluesens forskellige udtryksformer er forbilledligt, og især med de seks små instrumentale ”interludes,” der afbryder sangene, viser han desuden, at han ikke er bange for at udfordre grænserne og inddrage andre stilarter – uden at musikken nogensinde mister sin bluesfornemmelse. Det er smuk og gribende musik af nærmest meditativ karakter, som demonstrerer alsidigheden i Tim Lothars spil.
More stories en intim og nøgen plade. Som lytter er man helt tæt på; man kan virkelig høre Tim Lothars fingre på strengene, og vokalen er rå og upoleret, som sad man direkte over for ham. Indimellem føler man næsten, at man invaderer hans intimsfære.
Men Tim Lothar har naturligvis selv inviteret os til at dele hans smukke, personlige sange med ham. Og som altid, fristes man til at sige, er det en udsøgt fornøjelse.
Tim Lothar tilbringer en stor del af sin tid på landevejene, eller rettere på sporvejene, og mange af hans sange handler om livet som rejsende bluesmand og jernbanen, der trækker. ”Here and gone again”, ”Railroad king”, ”Nothing here will be the same” og ”Another train song” behandler alle dette tema fra forskellige vinkler.
Der er naturligvis også sange om kærlighed og forelskelse, og ”There is only now”, der har noget middelhavsstemning over sig, er simpelthen noget af det smukkeste, Tim Lothar har skrevet.
More stories er en afdæmpet og indadskuende plade, men der er også mere muntre øjeblikke. ”Coffee and wine” er nok den mest letbenede sang på albummet, og den er med til skabe dynamik i lydbilledet.
Alt i alt må More stories siges at være endnu et fremragende udspil fra Tim Lothars hånd. Måske lidt mere melankolsk, end vi er vant til at høre ham, men smukt, rørende og fuldt af musikalsk overskud.
<< back
<< back
Rootstime.be, September 2108
Lothar, Nande & Schack: Walk Right In
Waauw, waauw, wat een fantastische plaat!
Dat was onze eerste reactie na beluistering van deze “Walk Right In”, een album van Tim Lothar, Peter Nande en Mik Schack. Het is een weergave van een, zeg maar plezante ontmoeting ten huize van Schack die uitgroeide tot een spontane jamsessie of, zoals zij het zelf noemen, een informeel concert. De gelukkige aanwezigen waren vrienden, familie, buren, kinderen, huisdieren….en oh wat waren we hier graag bij geweest!
Bij de 11 nummers, voornamelijk uitgekiende covers, die deze release sieren, kan je je zo levendig de setting voor de geest halen: tuinfeestje, warme avond en liters bier, de drie muzikanten die hun instrumenten bovenhalen en het spontane, aanzwellende enthousiasme bij de gasten. De uiterst aangename hoes met tekeningen, cartoon en handgeschreven teksten past wonderwel bij de inhoud en zal je spontaan een glimlach op het gelaat toveren. Een goed-, misschien zelfs een “gelukzalig” gevoel, dat je evenzeer gaat overvallen na afloop. Sommige nummers kennen we al van vroegere releases maar nooit eerder werden die in deze samenstelling en onder deze vorm uitgebracht. Old School Blues, zoals dat zo mooi wordt omschreven, dat is wat er voornamelijk te beluisteren èn te genieten valt.
En al van bij de aanvang kan je direct de gemoedelijke sfeer opsnuiven die er heerste op die avond. Het titelnummer kon niet toepasselijker gebruikt worden. Het door Gus Cannon gepende, heerlijke lied, kent u misschien in versies van Dr Hook of ook nog Janis Joplin maar het drietal presenteert ons hier een sublieme versie met wasbord en inventief snarenspel dat je onmiddellijk in de juiste sfeer brengt ! Een beter start van een muzikaal feestje kan je je haast niet voorstellen. Spontaan handgeklap en waarderend geroep bij het publiek…maar evenzeer hier ten huize en het is nog maar het begin!
Gospel zowaar bij het hierop volgende “Get Right Church” met vocaal sterk werk van Nande en een dito aanvullende Lothar die eveneens op slide schittert. Een kippenvel moment !! Muddy Waters’ “I Be’s Troubled” met ritmisch geklap en voelbaar stijgend enthousiasme bij de toeschouwers, zorgt voor een fantastische hattrick ! De tempowisselingen zijn om duimen en vingers van af te likken. De bluesharp bij aanvang van Little Walter’s fantastische “Mellow Down Easy” klinkt veelbelovend voor de rest van het nummer en die beloftes wordt ruimschoots ingevuld met het aanvullende muzikale werk van het andere duo bij Peter Nande’s fenomenale prestatie op de mondharmonica. Deze laatste kleurt ook Tim Lothar’s meesterlijke prestatie op slide bij op Patton’s “High Sheriff Blues” , de waarderende stilte van het aandachtig luisterende en genietende publiek tijdens dit nummer spreekt boekdelen. Grandioos is deze versie alweer!
Het bijzonder hoogstaande niveau en de opmerkelijk aangename sfeer blijft aangehouden gedurende de hele plaat. Nande’s eigen “Grab A Root an’ Growl” en de van Tim Lothar’s eerdere werk gekende , persoonlijke bewerking van “You Gotta Move” kenmerken zich eveneens door het bijzonder sterke muzikale werk en de sobere edoch uitstekende ondersteuning van Mik Schack die zelfs houtblokken naast cymbalen en wasbord gebruikt! En alsof het allemaal nog niet sterk genoeg was is daar plots de gastbijdrage van die andere uitstekende muzikant Svante Sjöblom die op twee songs bijspringt op Banjoline en Lapsteel!
Op Sleepy John Estes’ “Liquor Store Blues” resulteert dat in een briljante versie met gepaste, rauwe zang, hoogstaande bluesharp en dat opfrissende, lichtjes aanstippende fijnere werk op de banjoline, soms wat schijnbaar uitfadend en dan weer krachtig uithalend. We aarzelen niet om hier de term “meesterlijk” te gebruiken! Peter Nande demonstreert trouwens zijn onwaarschijnlijke talent op zijn eigen instrumentale nummer “Rhythm & Rails”, waar hij echt alles uit zijn mondharmonica haalt!
Het fenomenale album eindigt met een meer dan acht minuten durende versie van Tampa Red’s “You Can’t Get That Stuff No More”. Het kwartet, met Svante Sjöblom hier op lap steel gitaar, geeft een visitekaartje van jewelste af met dit nummer. Prima samenzang, gebracht met een gezonde vorm van arrogantie en een spelplezier dat uit de boxen spat, een grenzeloze demonstratie van hun talent. “Walk Right In” is één van de beste, en zeker een van de meest aangename” platen die we de laatste tijd al gehoord hebben. Liefhebbers van die (h)eerlijke Old School Blues mogen niet aarzelen en dit albums eigenlijk blindelings aanschaffen!
Luc Meert
<< back
Rootstime.be, September 2108
Lothar, Nande & Schack: Walk Right In
Waauw, waauw, wat een fantastische plaat!
Dat was onze eerste reactie na beluistering van deze “Walk Right In”, een album van Tim Lothar, Peter Nande en Mik Schack. Het is een weergave van een, zeg maar plezante ontmoeting ten huize van Schack die uitgroeide tot een spontane jamsessie of, zoals zij het zelf noemen, een informeel concert. De gelukkige aanwezigen waren vrienden, familie, buren, kinderen, huisdieren….en oh wat waren we hier graag bij geweest!
Bij de 11 nummers, voornamelijk uitgekiende covers, die deze release sieren, kan je je zo levendig de setting voor de geest halen: tuinfeestje, warme avond en liters bier, de drie muzikanten die hun instrumenten bovenhalen en het spontane, aanzwellende enthousiasme bij de gasten. De uiterst aangename hoes met tekeningen, cartoon en handgeschreven teksten past wonderwel bij de inhoud en zal je spontaan een glimlach op het gelaat toveren. Een goed-, misschien zelfs een “gelukzalig” gevoel, dat je evenzeer gaat overvallen na afloop. Sommige nummers kennen we al van vroegere releases maar nooit eerder werden die in deze samenstelling en onder deze vorm uitgebracht. Old School Blues, zoals dat zo mooi wordt omschreven, dat is wat er voornamelijk te beluisteren èn te genieten valt.
En al van bij de aanvang kan je direct de gemoedelijke sfeer opsnuiven die er heerste op die avond. Het titelnummer kon niet toepasselijker gebruikt worden. Het door Gus Cannon gepende, heerlijke lied, kent u misschien in versies van Dr Hook of ook nog Janis Joplin maar het drietal presenteert ons hier een sublieme versie met wasbord en inventief snarenspel dat je onmiddellijk in de juiste sfeer brengt ! Een beter start van een muzikaal feestje kan je je haast niet voorstellen. Spontaan handgeklap en waarderend geroep bij het publiek…maar evenzeer hier ten huize en het is nog maar het begin!
Gospel zowaar bij het hierop volgende “Get Right Church” met vocaal sterk werk van Nande en een dito aanvullende Lothar die eveneens op slide schittert. Een kippenvel moment !! Muddy Waters’ “I Be’s Troubled” met ritmisch geklap en voelbaar stijgend enthousiasme bij de toeschouwers, zorgt voor een fantastische hattrick ! De tempowisselingen zijn om duimen en vingers van af te likken. De bluesharp bij aanvang van Little Walter’s fantastische “Mellow Down Easy” klinkt veelbelovend voor de rest van het nummer en die beloftes wordt ruimschoots ingevuld met het aanvullende muzikale werk van het andere duo bij Peter Nande’s fenomenale prestatie op de mondharmonica. Deze laatste kleurt ook Tim Lothar’s meesterlijke prestatie op slide bij op Patton’s “High Sheriff Blues” , de waarderende stilte van het aandachtig luisterende en genietende publiek tijdens dit nummer spreekt boekdelen. Grandioos is deze versie alweer!
Het bijzonder hoogstaande niveau en de opmerkelijk aangename sfeer blijft aangehouden gedurende de hele plaat. Nande’s eigen “Grab A Root an’ Growl” en de van Tim Lothar’s eerdere werk gekende , persoonlijke bewerking van “You Gotta Move” kenmerken zich eveneens door het bijzonder sterke muzikale werk en de sobere edoch uitstekende ondersteuning van Mik Schack die zelfs houtblokken naast cymbalen en wasbord gebruikt! En alsof het allemaal nog niet sterk genoeg was is daar plots de gastbijdrage van die andere uitstekende muzikant Svante Sjöblom die op twee songs bijspringt op Banjoline en Lapsteel!
Op Sleepy John Estes’ “Liquor Store Blues” resulteert dat in een briljante versie met gepaste, rauwe zang, hoogstaande bluesharp en dat opfrissende, lichtjes aanstippende fijnere werk op de banjoline, soms wat schijnbaar uitfadend en dan weer krachtig uithalend. We aarzelen niet om hier de term “meesterlijk” te gebruiken! Peter Nande demonstreert trouwens zijn onwaarschijnlijke talent op zijn eigen instrumentale nummer “Rhythm & Rails”, waar hij echt alles uit zijn mondharmonica haalt!
Het fenomenale album eindigt met een meer dan acht minuten durende versie van Tampa Red’s “You Can’t Get That Stuff No More”. Het kwartet, met Svante Sjöblom hier op lap steel gitaar, geeft een visitekaartje van jewelste af met dit nummer. Prima samenzang, gebracht met een gezonde vorm van arrogantie en een spelplezier dat uit de boxen spat, een grenzeloze demonstratie van hun talent. “Walk Right In” is één van de beste, en zeker een van de meest aangename” platen die we de laatste tijd al gehoord hebben. Liefhebbers van die (h)eerlijke Old School Blues mogen niet aarzelen en dit albums eigenlijk blindelings aanschaffen!
Luc Meert
<< back
<< back
Bluesnews.no, May 2107
Tim Lothar & Mojo WorKings: Traveling Blues Nights
En overraskelse
Hadde jeg ikke visst bedre ville jeg trodd dette var et slags «broadway-show» for å dra deg gjennom en fortelling, eller en reise, i musikk på tvers av USA. Med countryblues, roots-rock fra låven til Levon Helm, sørstats- gospel, akustisk Mississippi-blues og blues fra “the deep south”. Jeg får en veldig behagelig følelse av å sitte i gode teaterstoler og bli tatt med på en reise av Tim Lothar fra Danmark og hans Mojo Workings fra Ungarn. Dette er da også et livealbum, men det tenker du ikke over, for du hører sjelden publikum eller responsen, og lyden er krystallklar.
Det er løs jakke, men samtidig utvilsomt dyktige musikere som har regien. Du kjenner det som om du er på en historisk reise i Amerika over en lengre tidsepoke i det forrige århundret. Roots-musikk fra mange forskjellige svarte kvarter, men også crossoveren til den hvite countrymusikken og singer/ songwriter-tradisjonen. Musikk som har blitt gjenskapt over hos oss gjennom bedehusmusikken og folk/vise-tradisjon, sikkert godt hjulpet av at Amerika-farere har kommet hjem på besøk samt de mange nordmenn i utenriksfart, og blitt en del også av vår tradisjon som blant annet Knut Reiersrud har vært flink til å minne oss om.
Tim Lothar og bandet får oss til å oppleve reisen som musikk kan være. Både i tid, sjel og uttrykk. Ikke ulikt noe av det Jørn Bastiansen og hans J.B. & The Delta Jukes holdt med på for mer enn 10 år siden i Norge. Mye av det samme kan man finne i arkivene fra The Band og Bob Dylan på 60-tallet. Der det vokale er selve hjertet, eller sjelen, om du vil. Skuldrene detter på plass når du setter deg ned og hører på dette og du føler virkelig at du er et annet sted. At en bluesutøver fra Fredrikshavn og et band fra Ungarn klarer å skap en bluesreise som føles mer oppriktig og dypfølt, enn hva for eksempel Hans Theessink har gjort på sine ekspedisjoner til New Orleans og området rundt der nede, forteller mye om hvor høy kvalitet dette dansk-ungarske samarbeidet har. Kanskje ikke en plate for alle, men for deg som virkelig er dypt inne i bluesen, som liker å reise i musikalske fortellinger fra for eksempel Ry Cooder, kan jeg ikke annet enn å anbefale denne. En overraskelse for oss alle, vil jeg mene. Og alt er originalmateriale.
<< back
Bluesnews.no, May 2107
Tim Lothar & Mojo WorKings: Traveling Blues Nights
En overraskelse
Hadde jeg ikke visst bedre ville jeg trodd dette var et slags «broadway-show» for å dra deg gjennom en fortelling, eller en reise, i musikk på tvers av USA. Med countryblues, roots-rock fra låven til Levon Helm, sørstats- gospel, akustisk Mississippi-blues og blues fra “the deep south”. Jeg får en veldig behagelig følelse av å sitte i gode teaterstoler og bli tatt med på en reise av Tim Lothar fra Danmark og hans Mojo Workings fra Ungarn. Dette er da også et livealbum, men det tenker du ikke over, for du hører sjelden publikum eller responsen, og lyden er krystallklar.
Det er løs jakke, men samtidig utvilsomt dyktige musikere som har regien. Du kjenner det som om du er på en historisk reise i Amerika over en lengre tidsepoke i det forrige århundret. Roots-musikk fra mange forskjellige svarte kvarter, men også crossoveren til den hvite countrymusikken og singer/ songwriter-tradisjonen. Musikk som har blitt gjenskapt over hos oss gjennom bedehusmusikken og folk/vise-tradisjon, sikkert godt hjulpet av at Amerika-farere har kommet hjem på besøk samt de mange nordmenn i utenriksfart, og blitt en del også av vår tradisjon som blant annet Knut Reiersrud har vært flink til å minne oss om.
Tim Lothar og bandet får oss til å oppleve reisen som musikk kan være. Både i tid, sjel og uttrykk. Ikke ulikt noe av det Jørn Bastiansen og hans J.B. & The Delta Jukes holdt med på for mer enn 10 år siden i Norge. Mye av det samme kan man finne i arkivene fra The Band og Bob Dylan på 60-tallet. Der det vokale er selve hjertet, eller sjelen, om du vil. Skuldrene detter på plass når du setter deg ned og hører på dette og du føler virkelig at du er et annet sted. At en bluesutøver fra Fredrikshavn og et band fra Ungarn klarer å skap en bluesreise som føles mer oppriktig og dypfølt, enn hva for eksempel Hans Theessink har gjort på sine ekspedisjoner til New Orleans og området rundt der nede, forteller mye om hvor høy kvalitet dette dansk-ungarske samarbeidet har. Kanskje ikke en plate for alle, men for deg som virkelig er dypt inne i bluesen, som liker å reise i musikalske fortellinger fra for eksempel Ry Cooder, kan jeg ikke annet enn å anbefale denne. En overraskelse for oss alle, vil jeg mene. Og alt er originalmateriale.
<< back